… are funeral singers. Geweldige titel van Califone’s nieuwe album. Nummer negen in hun tienjarige bestaan alweer.
Miike Snow komt uit Zweden, hoe kan het dan ook anders met zo een naam.
Na een awesome debuut album heeft Fuck Buttons (geniale naam om kaartjes bij GWK te gaan halen) alweer een tweede plaat op hun naam gezet: Tarot Sport.
Met een naam in het rijtje van Get Cape. Wear Cape. Fly. en muziek in het rijtje van de vroege Maccabees kun je bijna niet fout gaan, lijkt het. En zo blijkt het. Ze schijnen er 6 jaar over gedaan te hebben om met een debuutalbum (These Four Walls) te komen, maar die mag er best wezen. Net als hun live-performance, overigens.
Central Market, een nieuw album van Tyondai Braxton. Tyondai Braxton? Ja, beter bekend als een van de muzikale meesterbreinen van Battles.
Mew. Drie ventjes uit Denemarken die zich bezighouden met progressieve pop/rock hebben een nieuw album uit met een gedicht als titel: “No More Stories Are Told Today I’m Sorry They Washed Away No More Stories The World Is Grey I’m Tired Let’s Wash Away”.
Lang geleden dat we iets van ze gehoord hebben, maar de nieuwe single ‘We won’t break’ maakt al het wachten goed.
Jawel, een nieuw album van The Dodos. Visiter bleek een pareltje waar ook de indianen meer dan gecharmeerd van zijn!
Cass McCombs heeft alweer zijn vierde (en misschien wel zijn beste tot nu toe) album uit.
Het was de oplettende Modest Mouse fan vast al opgevallen, er zijn een aantal singletjes uitgekomen. Drie om precies te zijn: Satellite Skin, Autumn Beds en Perpetual Motion Machine.
Death from above 1979. Een reünie is naar eigen zeggen verder weg dan dat Jimi Hendrix in de band komt spelen.
Het is vakantie. Dus dan zijn de indianen ook op vakantie. Of ze zitten op hun luie reet aambeien te kweken. Waarschijnlijk een van de redenen waarom Jack Peñate nog niet gepost is.
Naast een singletje is het heel rustig geweest sinds 2007 rond Throw Me The Statue. Ze hebben natuurlijk de hele wereld getoured en blijkbaar dus ook gewerkt aan een nieuw album dat 4 augustus gaat uitkomen.
Geen zichzelf respecterend muziekblog kan het overlijden van “the king of pop” ongemerkt voorbij laten gaan. Ik ga absoluut niet met de massa meedoen en doen alsof we niet ongekend veel lol beleefd hebben de afgelopen jaren aan het door het slijk halen van the king’s toch al afgeragde body. Maar iedereen is het er over eens dat de man muzikaal gezien hoge stapels respect verdiend. Maar dan doen we dat wel op de indie manier.
Misschien wel al gespot door meerdere Indianen (en ‘gewone’) mensen op last.fm. Niet helemaal onterecht, die reclame. Maargoed, ‘Always more’ is toch wel echt eenzaam de beste.